Το μέλλον της Γυναίκας στην αγορά εργασίας

Το μέλλον της Γυναίκας στην αγορά εργασίας

 

Θεοκλήτη Μεσουρίδου

Γεν. Γραμματέας Πανελλαδικής Ομοσπονδίας Τριτέκνων (ΠΟΤ)

 

Ένα σημαντικό θέμα με το οποίο έρχονται αντιμέτωπες όλες οι γυναίκες, είναι η θέση της γυναίκας και στην αγορά εργασίας, οι συνθήκες που επικρατούν, και οι στερεότυπες συμπεριφορές.

Τα τελευταία χρόνια έχουν πραγματοποιηθεί αρκετές βελτιώσεις σε ολόκληρη την ΕΕ στην επιδίωξη της ισότητας των φύλων, ιδιαίτερα σε ότι αφορά την εργασία, με αύξηση της συμμετοχής των γυναικών στην απασχόληση.

Στην Ελλάδα  οι εργαζόμενες γυναίκες τείνουν να :

-εργάζονται λιγότερες ώρες,

-απασχολούνται σε χαμηλότερα αμειβόμενους τομείς,

-καταλαμβάνουν θέσεις κατώτερου επιπέδου από ό,τι οι άνδρες, ακόμα και στις νεότερες γενεές, παρά το γεγονός ότι οι γυναίκες έχουν υψηλότερο εκπαιδευτικό επίπεδο από τους άνδρες

Οι διαφορές οφείλονται τόσο σε λανθασμένα πρότυπα για τους ρόλους των φύλων όσο και σε οικονομικά κίνητρα.

Το χάσμα απασχόλησης μεταξύ των δύο φύλων στην Ελλάδα είναι ιδιαιτέρως μεγάλο και μόνο εν μέρει μπορεί να αποδοθεί σε ευθύνες οικογενειακής φροντίδας.

Οι γυναίκες υφίστανται διακρίσεις και πριν την απόκτηση παιδιών, επειδή  μερίδα ανδρών σε διευθυντικές θέσεις, θεωρούν τις γυναίκες λιγότερο ικανές, ή απλά προτιμούν να αλληλεπιδρούν με άνδρες στον χώρο εργασίας.

Η χαμηλή συμμετοχή των γυναικών στην αγορά εργασίας μειώνει το παραγωγικό δυναμικό της χώρας καθώς το μέσο μορφωτικό επίπεδο των γυναικών που δεν συμμετέχουν στην αγορά εργασίας είναι υψηλό. Η ενίσχυση της συμμετοχής των γυναικών στην αγορά εργασίας και η αύξηση του ποσοστού απασχόλησής τους θα συνέβαλλε καθοριστικά στην οικονομική ανάπτυξη και στην υπέρβαση της νέας οικονομικής κρίσης.

Ο συνδυασμός όλων αυτών των παραγόντων, δηλαδή:

-της μεροληψίας εις βάρος των γυναικών πριν την απόκτηση παιδιών,

-και της απώλειας θέσης και δεξιοτήτων μετά την τεκνοποίηση,

σημαίνει ότι οι γυναίκες δεν αξιοποιούν πλήρως τις δυνατότητές τους.

Πέραν της κοινωνικής αδικίας που αυτό συνεπάγεται, υπάρχει και το οικονομικό κόστος ότι σημαντικό μέρος του παραγωγικού δυναμικού της χώρας παραμένει αναξιοποίητο.

Μέσα σε αυτό τον κυκεώνα διακρίσεων εις βάρος των γυναικών, το φαινόμενο της βίας κατά των γυναικών, ακόμα και στους χώρους εργασίας, αντικατοπτρίζει μία θλιβερή πραγματικότητα.

Η ανισότητα των φύλων ως αιτία ,έχει σαν συνέπεια την βία κατά των γυναικών. Η βία στην εργασία είναι διαδεδομένη, και ανεπαρκώς καταγγελλόμενη, καθώς δεν υπάρχουν ούτε επαρκή στοιχεία για την έκταση του φαινομένου.

Εύλογα θα μπορούσε να αναρωτηθεί κανείς τί ρόλο θα μπορούσαν να διαδραματίσουν οι οργανώσεις,

τόσο στην υπεράσπιση των εργασιακών δικαιωμάτων των γυναικών, στην εξάλειψη της βίας,

αλλά και στην προώθηση ουσιαστικής ισότητας των φύλων στην εργασία,

μέσα από την ενεργή συμμετοχή των γυναικών σε αυτά.

Το σίγουρο είναι ότι εάν θέλουμε να δημιουργήσουμε μια πιο ισχυρή, δίκαιη και ενωμένη Ευρώπη πρέπει να  επικεντρωθούμε ακόμα περισσότερο:

-στην πρόληψη και την καταπολέμηση κάθε μορφής βίας, απαιτώντας ένα αποτελεσματικό θεσμικό πλαίσιο.

-στην διασφάλιση ενός  αξιοπρεπούς εργασιακού περιβάλλοντος με ασφάλεια, σεβασμό και προοπτικές εξέλιξης,

-στην ίση συμμετοχή των γυναικών σε θέσεις λήψης αποφάσεων και στην αγορά εργασίας,

- στο να συμπεριληφθεί η ισότητα των φύλων σε πολιτικές ισορροπίας μεταξύ επαγγελματικής και προσωπικής ζωής, τόσο για τους άνδρες όσο και για τις γυναίκες.

Η ενίσχυση της συμμετοχής των γυναικών στην κοινωνία και στην αγορά εργασίας θα φέρει ένα ίσο και δίκαιο μέλλον.